Nieuws & facts

“Hier moet nog heel wat gebeuren.” Dat is de conclusie van Mark Coster, Thijs Veneklaas Slots en Leo Stam als we eind mei ‘hun’ terrein aan De Domelaar betreden. Na 2 jaar zonder triathlon ligt het er ruig bij. Het gras staat hoog, delen van het startponton zijn verschoven. Maar de Beusebergers, die op deze prachtige locatie al jaren zorgen dat de start en eerste wissel vlekkeloos verlopen, gaan een flinke uitdaging niet uit de weg. “Met een grote groep vrijwilligers toveren we De Domelaar ieder jaar voor één weekend om tot Markelo aan zee.”

Generatie op generatie: triathlon zit bij Beusebergers in het hart
Al sinds het EK in 2009 zijn Mark, Thijs en Leo als vrijwilliger betrokken bij dit deel van de triathlon. Tijdens de editie van 2019 keken de vrienden mee met hun voorgangers om vanaf het jaar daarop het stokje als ‘blokhoofden’ over te nemen. Vooral voor Mark waren die voorgangers geen onbekenden. Zijn broers Hans en Richard Coster gingen hem voor, samen met Marius Steunenberg. Thijs groeide praktisch op met de triathlon: “Ik werd al vroeg besmet met het triathlon-virus. Mijn ouders zijn al sinds jaar en dag vrijwilliger en goed voorbeeld doet volgen.” Leo startte in groep 6 voor het eerst aan de run-bike-run en deed tot op 15-jarige leeftijd mee als deelnemer, waarna hij zijn triathlon-carrière voortzette als vrijwilliger. “Zo werkt dat in de Beuseberg”, licht hij toe. “Op 15 a 16-jarige leeftijd raak je bijna automatisch betrokken bij zowel de paasvuur- als triathlon organisatie. Dat is een traditie geworden die enthousiast van generatie op generatie wordt doorgegeven.” Mark vult aan: “Daardoor varieert de groep van ruim 45 Domelaar-vrijwilligers ook enorm in leeftijd. Van jonge nieuwelingen tot ervaren krachten als Jan Haan, die de zeventig al even gepasseerd is.” Haan kan er dit jaar niet bij zijn vanwege een operatie aan zijn knie. “Volgend jaar verwachten we hem hier gewoon weer op zijn vaste plek als persbegeleider”, lachen de heren.

Aanpassen en doorontwikkelen
Met nieuwe generaties komen nieuwe ideeën. En dat maakt dat de triathlon zich continu doorontwikkelt. “We kunnen met z’n allen gelukkig leunen op de kennis en ervaring van iedereen die dit al jaren doet”, zegt Thijs. “Tegelijkertijd ontwikkelen we telkens door en veranderen zaken. Soms omdat er goede ideeën zijn om dingen anders te doen en soms omdat de situatie verandering afdwingt.” Mark vult aan: “Dit jaar bijvoorbeeld bleek dat het weiland dat we altijd gebruikten als parkeerweide met mais is ingepoot. Dan ga je in overleg met de grondeigenaren in de buurt en kom je samen tot een mooie oplossing.” Dit jaar vinden voor het eerst de jeugdtriathlon-series op vrijdagavond plaats en gaan de elite-junioren op vrijdag van start in de Domelaar. ”Voor ons betekent dit dat we niet alleen op zaterdag, maar op vrijdagavond al met de ploeg paraat moeten staan. Gelukkig kunnen we ook hiervoor op veel enthousiaste vrijwilligers rekenen en lijkt dat te gaan lukken”, zegt Leo.
Saamhorigheid, gezelligheid en een voldaan gevoel
Op de vraag wat het zo leuk maakt om dit samen te doen, reageren de heren enthousiast. Thijs: “We zorgen er met een flinke groep van in totaal bijna 100 mensen voor dat alles hier draait. Vrijwilligers, EHBO’ers, de reddingsbrigade, duikers, noem maar op. Iedereen werkt hard, het is tegelijkertijd gezellig en de saamhorigheid is top.” Mark vult aan: “De voldoening achteraf is ook prachtig. Op drukke momenten, bijvoorbeeld tijdens de age-group series, gaan er in korte tijd bijna 400 atleten door het terrein. Als dat allemaal goed verloopt en het programma zit erop, geeft dat veel voldoening voor iedereen. En dat vieren we aan het eind van de dag gezamenlijk met een biertje. Voor veel Beusebergers is het vervolgens snel even langs huis, het welbekende rode shirt aan en de tribune in het dorp op om de deelnemende buurtgenoten aan te moedigen. Geweldig.”

Eindelijk weer los
Gelukkig is er dit jaar weer een triathlon. Mark: “We hebben de afgelopen twee jaren niet helemaal stil gezeten. Zo waren er bijvoorbeeld plannen om in coronatijd als alternatief voor de normale triathlon een kleinschaligere profwedstrijd op en rond de Domelaar te organiseren. Met de voorbereiding van dat scenario, dat uiteindelijk niet door ging, zijn we ook bezig geweest. Toch gaat er niks boven een normale, echte editie. We staan met z’n allen te popelen om die dit jaar weer te organiseren.”
Als het interview erop zit meten de heren alvast de waterstand en wordt enthousiast overlegd wanneer het gras hier gemaaid wordt. De voorbereidingen zijn in gang gezet. Ze hebben er zin in!